KK - Krzak Kulturalny

Anna Nehrebecka to jedna z najbardziej popularnych aktorek polskich, mogąca się pochwalić istotnym dorobkiem zarówno teatralnym, jak i – przede wszystkim – filmowym. Od jej debiutu minęło już ponad pół wieku. W tym okresie stworzyła wiele kreacji, które na trwałe zapisały się w historii naszego kina i teatru. Właśnie trafia na rynek księgarski pierwsza książka poświęcona tej aktorce: „Pani Anka. Nehrebecka w rozmowie z Katarzyną Ostrowską” opublikowana przez wydawnictwo Emocje Plus Minus. Okładkę zaprojektowała Magdalena Byczewska. Fot. materiał wydawnictwa To oczekiwana, jak się wydaje, publikacja, bowiem Anna Nehrebecka nieczęsto udzielała wywiadów, rzadko też gościła na łamach plotkarskich pisemek i portali, co bynajmniej nie oznacza, iż nie ukazywały się na ich łamach różne informacje o aktorce i jej życiu. Rozmowę z Ostrowską Nehrebecka wykorzystała też jako okazję do sprostowania niektórych z nich i powiedzenia jak to naprawdę było. Cechą tego wywiadu – rzeki jest bowiem d...

Coraz ambitniej poczyna sobie Amatorski Młodzieżowy Teatr OBibooK (postuluję wymawiać: obibuk, od angielskiego słowa: książka , nie obibok, bo zarówno twórców, jak i aktorską młodzież żadną miarą nie wolno tym pejoratywnym mianem określać), działający w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Ostrowcu Świętokrzyskim. Po klasyce polskiej, czyli „Balladynie” Słowackiego, ten nieprofesjonalny zespół teatralny pokazał premierowo 28 marca 2025 roku adaptację klasyki światowej, czyli „Dziejów Tewjego Mleczarza”, które swego czasu legły u podstaw słynnego musicalu „Skrzypek na dachu”. Bartosz Kotkowski, Agnieszka Suswał i Emilia Woźny. Fot. Krzysztof Krzak Powieść napisał pod koniec XIX wieku Salomon Rabinowicz tworzący pod pseudonimem Szolem Alejchem . Tytułowy bohater, ubogi mleczarz(gra go z dużym zacięciem komediowym Bartosz Kotkowski ) z żydowskiej wioski Kasrylewka ima się rozmaitych zajęć, by poprawić ekonomiczną sytuację swojej rodziny, składającej się z żony Gołde ( Agnieszka Suswał...

Niedawna piąta rocznica śmierci Emila Karewicza (aktor zmarł 18 marca 2020 roku, pięć dni po swoich 97. urodzinach) skłoniła mnie do sięgnięcia po jego książkę „Moje trzy po trzy” wydanej już stosunkowo dawno przez Wydawnictwo Melanż. Wynurzenia artysty opracował literacko Paweł Oksanowicz, moderujący niejako opowieść Karewicza. Okładkę zaprojektowała Agata Plewicka. Fot. materiał promocyjny Okolicznościowe wspomnieniowe publikacje towarzyszące tej smutnej rocznicy uświadomiły mi, że Emil Karewicz , aktor w czasach mego dzieciństwa i wczesnej młodości niezwykle popularny, tak naprawdę mnie, a pewnie i większości osób kojarzy się z dwiema, granicznymi – jak sam je aktor nazywał – rolami: Hermanna Brunnera w „Stawce większej niż życie” i króla Władysława Jagiełły w „Krzyżakach”. No, ewentualnie mogliby niektórzy dorzucić Tomasz Łęckiego, ojca Izabeli w serialu „Lalka” tudzież gestapowca przesłuchującego „Grzegorza Brzęczyszczykiewicza” w filmie „Jak rozpętałem drugą wojnę światową”...

Maria Konopnicka od pokoleń funkcjonuje w zbiorowej świadomości jako autorka opowieści o krasnoludkach, sierotce Marysi, szkapie – żywicielce, łzawej historii Jasia, co nie doczekał… I jako twórczyni „Roty”, w pewnym okresie naszych dziejów nieoficjalnego hymnu polskiego, do dziś chętnie cytowanej przez środowiska prawicowe, zwłaszcza w tym fragmencie, gdy poetka odgraża się Niemcowi, że nie będzie pluł nam w twarz. Tymczasem pod koniec ubiegłego roku Wydawnictwo Znak opublikowało imponujących rozmiarów biografię pisarki autorstwa Magdaleny Grzebałkowskiej zatytułowaną „Dezorientacje. Biografia Marii Konopnickiej”. Parafrazując pewną reklamę, można by powiedzieć: jak się za coś weźmie Grzebałkowska, to otrzymamy produkt pierwsza klasa. W tym przypadku nie jest to żadna przesada. Okładkę zaprojektował Wojtek Janikowski. Fot. materiał promocyjny Magdalena Grzebałkowska hołdująca wyznawanej przez siebie zasadzie, że biografia powinna być niewygodna dla bohatera (dowiodła tego pisząc m....

W cyklu prezentującym twórczość regionalnych artystów nieprofesjonalnych w Osiedlowym Domu Społecznym „Malwa” w Ostrowcu Świętokrzyskim otwarto 21 marca 2025 roku kolejną wystawę. Tym razem pokazano tkaninę artystyczna Eleonory Skalskiej i malarstwo jej męża, Stanisława. Na wystawie małżeństwa Skalskich. Fot. Krzysztof Krzak Stanisław Skalski pochodzi z Rudy Kościelnej w gminie Ćmielów w województwie świętokrzyskim, Eleonora Skalska jest wałbrzyszanką, studiowała biologię na Uniwersytecie Marii Curie – Skłodowskiej w Lublinie. Poznali się na tańcach w Mikuszowicach, gdzie przebywali na wczasach w okresie, gdy pan Stanisław pracował w jednej z sosnowieckich kopalni. Są razem już ponad pół wieku. Po 30 latach tej ciężkiej pracy państwo Skalscy przyjechali na Ziemię Świętokrzyską, kupili dom w Borii niedaleko Ćmielowa. Wtedy pan Stanisław mógł wrócić do malarstwa, które było odskocznią od jego trudu kopalnianego. Natomiast pani Eleonora, związana z Zespołem Ludowym Borianki podczas...

Przez trzy dni, od 20 do 22 marca 2025 roku, w Klubie Kameleon w Ostrowcu Świętokrzyskim odbywają się koncerty znakomitego i uznanego nie tylko w Polsce pianisty, Leszka Możdżera, któremu towarzyszą: gitarzysta Jakub Mizeracki i Marcin Pater Trio. Leszek Możdżer, Jakub Mizeracki, Mateusz Szewczyk, Adam Wajdzik i Marcin Pater. Fot. K.Krzak Leszka Możdżera nie trzeba żadnemu melomanowi bliżej przedstawiać, bowiem jego dokonania i muzyka są powszechnie znane. Przypomnijmy zatem pokrótce, że w 1996 roku ukończył studia na Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku (klasa fortepianu pod kierunkiem Andrzeja Artykiewicza). Działalność artystyczną rozpoczął od występów w zespole klarnecisty Emila Kowalskiego, a następnie występował z grupą Miłość. Potem współpracował z wieloma muzykami liczącymi się w świecie muzyki. Byli to m.in. Michał Urbaniak, Tomasz Stańko, Pat Metheny, Adam Makowicz, David Gilmour, Marcus Miller i wielu innych. Przez wiele lat współpracował twórcami mu...

Dwie nowe wystawy otwarte 15 marca 2025 roku w Biurze Wystaw Artystycznych w Ostrowcu Świętokrzyskim łączy niewątpliwie jeden fakt: wyjątkowo długie i intrygujące tytuły. Ta, której autorkami są Ewa Ciepielewska i Nikita Krzyżanowska nosi tytuł „Petrichor to ulubiony zapach węży”, zaś ekspozycja prac Kornela Leśniaka – „Ta sobota, kiedy wyruszyliśmy pod wodę”. Wystawy i performance. Fot. Krzysztof Krzak Symbolika węża jest niezwykle złożona i niejednoznaczna. W wielu kulturach uznawany jest za symbol odrodzenia i transformacji ze względu na umiejętność zrzucania skóry. W mitologii greckiej był uznawany za symbol zdrowia i leczenia, natomiast w kulturze chrześcijańskiej wąż utożsamiany jest ze złem. W twórczości absolwentek Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, Ewy Ciepielewskiej i Nikity Krzyżanowskiej , jak wynika z opisu ich wspólnej wystawy, której kuratorem jest Justyna Łada , dyrektorka ostrowieckiego BWA, wąż, odwieczny strażnik przejścia, staje się wcieleniem ruchu międ...

Sequele w teatrze nie są tak częstym zjawiskiem, jak w filmie. Na szybko można by wymienić bodaj tylko dwie części farsy „Mayday” Raya Cooneya. Tymczasem kielecki Teatr Rozrywki TeTaTeT wraca do sztuki „Umrzeć ze śmiechu” Paula Elliotta, którą zaczynał swoją działalność w 2018 roku, przedstawiając jej drugą odsłonę zatytułowaną „Trzy damy z Alabamy, czyli życie śmiechu warte”. Oficjalna polska, a nawet europejska prapremiera tej komediofarsy wyreżyserowanej przez Mirosława Bielińskiego odbyła się 24 lutego 2025 roku na Scenie Kameralnej Kieleckiego Centrum Kultury, gdzie TeTaTeT ma swoją siedzibę. Małgorzata Oracz, Ewa Pająk i Teresa Bielińska. Fot. materiał Teatru TeTaTeT Z bohaterkami sztuki Paula Elliota w tłumaczeniu Bogusławy Plisz – Góral rozstaliśmy się, gdy te, realizując testament Mary, zmarłej koleżanki od (nie tylko) brydża, postanawiają zaznać radości życia i odbyć podróż dookoła świata. Zabierają ze sobą urnę z prochami fundatorki tej kosztownej wyprawy. Druga część ...

Otwarty w marcu ubiegłego roku 4 WYMIAR – Międzypokoleniowa Przestrzeń Twórcza, wspólne przedsięwzięcie Biura Wystaw Artystycznych i Centrum Rozwoju Lokalnego w Ostrowcu Świętokrzyskim (przy partnerskiej współpracy Uniwersytetu Trzeciego Wieku miejscowej Akademii Nauk Stosowanych i Młodzieżowej Rady Miasta)zgodnie z drugim członem nazwy prezentuje prace artystów najczęściej nieprofesjonalnych, związanych z miastem i będących w różnym wieku. Po wystawach m.in. Magdaleny Oksińskiej, Krzysztofa Łużynia i Danuty Szałapskiej przyszła kolej na prace Sebastiana Sławińskiego. Fragment wystawy Sebastiana Sławińskiego. Fot. Krzysztof Krzak Wernisaż jego wystawy zatytułowanej „Fryzjer męski” odbył się 7 marca 2025 roku. Skąd taki tytuł? Otóż, Sebastian Sławiński prowadzi od pewnego czasu, przy tej samej ulicy, przy której znajduje się 4 WYMIAR swój salon barberski, cieszący się wielkim uznaniem klientów (wielu z nich przyszło na piątkowy wernisaż) . Doceniają oni kunszt zawodowy i kreaty...

Niemal codziennie słyszymy szokujące informacje o wydarzeniach, w których obiektem agresji są pracownicy służby zdrowia, szczególnie karetek pogotowia. „Pogo”, monodram w wykonaniu Marcina Hycnara pokazany w Teatrze Telewizji 3 marca 2025 roku znakomicie wpisał się w coraz poważniejszą i niezbędną dyskusję poprzedzającą realne działania mające doprowadzić do zapewnienia medykom podstawowego bezpieczeństwa podczas udzielania pomocy potrzebującym. Ale „Pogo” jest głównie… nie o tym. Marcin Hycnar. Fot. Katarzyna Kural-Sadowska/Teatr Polonia w Warszawie Autorem reporterskiej książki, na podstawie której Kinga Dębska napisała scenariusz i następnie spektakl wyreżyserowała (pierwotnie w warszawskim Teatrze Polonia, gdzie premiera odbyła się w połowie czerwca 2023 r.) jest Jakub Sieczko , lekarz anestezjolog i specjalista intensywnej terapii, który przez sześć lat przepracował jako szef zespołu ratownictwa medycznego w warszawskim pogotowiu (ze szczególnym uwzględnieniem Grochowa). Bo...