KK - Krzak Kulturalny

W jednym z wywiadów Monika Siara, dramaturżka i teatrolożka, nazwała siebie emocjonalną podglądaczką („Teatr”, 5/2020). I właśnie podglądactwu poświęciła swój dramat „Widok z mojego balkonu”, który w 2018 roku dotarł do finału Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. W tym samym roku w ramach projektu TEATROTEKA Wytwórni Filmów Dokumentalnych i fabularnych zrealizowała go Ewa Małecki, otrzymując zań Nagrodę Rektora Akademii Teatralnej w Warszawie. Telewizyjnej premiery spektakl doczekał się dopiero 5 listopada 2024 roku w TVP Kultura. Anna Próchniak i Agnieszka Krukówna. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF Przed siedmiu laty pewien syn i brat (imiona tej i innych tych postaci w sztuce nie padają) dopuścił się czynów pedofilskich (a w przeszłości chciał zostać księdzem), za które trafił do więzienia. Właśnie po zakończonej odsiadce ma wrócić do rodziców i siostry. Ci przygotowują się na jego powrót, opracowując dokładny (czasem zabawny, czasem wzruszający) scenariusz tego wydarzenia. Ich od...

Zdarza się, niestety coraz częściej, że opis danego filmu, książki bądź spektaklu teatralnego jest o wiele ciekawszy niż dzieło, które finalnie dociera do odbiorcy. Casus ten według mnie dotyczy też „Człowieka, który siedział tyłem” pokazanego premierowo (po pięciu latach od powstania) 1 października 2024 w TVP Kultura. Jakub Zając jako Artur. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF O spektaklu Macieja Wiktora zrealizowanym w ramach projektu TEATROTEKA na podstawie utworu Karola Lemańskiego czytamy między innymi, że to „komedia na temat wyobcowania młodego człowieka pogrążającego się w coraz większym stopniu w wirtualnej rzeczywistości. Bohater próbujący za wszelką cenę dojść do perfekcji w opanowaniu komputerowej gry i skupiony wyłącznie na zainstalowanej w jego smartfonie aplikacji, z czasem traci zupełnie kontakt z otaczającym go światem. Zrywając relację z rodzicami i rówieśnikami, ignorując wszystkie przyjemności i problemy dnia codziennego, izoluje się od wszystkich i od wszystkieg...

Zgodnie z zapowiedzią nowej dyrekcji Teatru Telewizji maj naszpikowany został premierowymi widowiskami. Będą się one odbywały na antenie telewizyjnej Jedynki (40 minut wcześniej niż dotychczas) i w TVP Kultura. Ten swoisty maraton teatralny rozpoczęła niedzielna (5 maja 2024 r., TVP Kultura) premiera spektaklu „Prawda” Jarosława Jakubowskiego w reżyserii Adama Wojtyszki. Łukasz Simlat i Lidia Sadowa. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF „ Prawda” została zrealizowana przed prawie ośmiu laty w ramach projektu „Teatroteka” Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych. Jarosław Jakubowski, autor słynnego „Generała”, tym razem skupił się na tematyce praworządności, a ściślej nieuchronności kary za popełnione przewinienia. No właśnie, czy rzeczywiście popełnione? Bohaterem sztuki jest niejaki Jacek S., przeciętny mężczyzna w średnim wieku, przykładny ojciec, dobry mąż, pomocny sąsiad. Tak w każdym razie oceniają go najbliżsi: żona ( Aneta Todorczuk - Perchuć) i dorosły syn (bardzo wiarygodn...

„ Kasie”, spektakl zrealizowany w 2019 roku przez Wytwórnię Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w ramach projektu Teatroteka, a pokazany premierowo 21 stycznia 2024 roku przez TVP Kultura w paśmie „ Teatroteka nocą” to popis aktorstwa w wykonaniu Agnieszki Skrzypczak, aktorki, która zbiera obecnie rewelacyjne recenzje za swoją rolę w monodramie „Ifigenia ze Splott” Gary’ego Owena na Małej Scenie Teatru im. Jaracza w Łodzi. Agnieszka Skrzypczak. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF Z tym łódzkim teatrem Agnieszka Skrzypczak związana jest jeszcze od czasów studiów aktorskich w słynnej „Filmówce”, kiedy to w 2011 roku zadebiutowała na jego scenie rolą Jean Fordham w „Gorącym lecie w Oklahomie” reżyserowanym przez Artura Urbańskiego. Później wystąpiła w Jaraczu w takich spektaklach, jak m.in. „Marzenie Nataszy”, „Antoniusz i Kleoptara”, „Wassa Żeleznowa”, „3 siostry”, „Mizantrop” czy „Słabi”. Za wiele z zagranych ról otrzymała znaczące nagrody i wyróżnienia, by wymienić tylko nagrodę im. Andrz...

Sztuka Szymona Jachimka „Matka Boska Niespodziewana” znalazła się niespodziewanie w niedzielnym (7 stycznia 2024 r.) programie TVP Kultura, choć zgodnie z wielomiesięczną tradycją, która – jeśli wierzyć facebookowym zapowiedziom - miała być podtrzymana, spektakle Teatroteki Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych nadawane były we wtorki. Cezary Kosiński i Agnieszka Podsiadlik. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF Grzegorz Wysocki, który jest głównym bohaterem sztuki i przedstawienia wyreżyserowanego przez Macieja Buchwalda , a grany bardzo wiarygodnie przez Cezarego Kosińskiego to skromny, czterdziestoparoletni nauczyciel matematyki z Sanoka. Nie do końca pogodził się ze śmiercią żony Ewy, bowiem regularnie odwiedza jej miejsce spoczynku, gdzie opowiada jej o wydarzeniach ze swojego samotniczego życia (ich syn ułożył sobie życie poza granicami kraju), wspomina wspólnie przeżyte lata i „dziwność” małżonki, a także przynosi jej krzyżówki, które wspólnie rozwiązują, tak jak to czyni...

Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych wraz ze swym projektem TEATROTEKA pozostaje niewyczerpanym źródłem ciekawych w większości realizacji, które systematycznie pokazuje TVP Kultura. Kolejną,a był nią spektakl „Hanoch odchodzi bez słowa” w reżyserii Dariusza Błaszczyka pokazano we wtorek, 4 kwietnia 2023 roku, po siedmiu latach od jego powstania. Scena zbiorowa. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF Tytułowy bohater to Hanoch Levin, izraelski dramaturg, pisarz, poeta i reżyser teatralny, którego rodzina w 1935 roku wyemigrowała z Łodzi do Palestyny. Jego dramaturgiczny dorobek znany jest polskim teatromanom głównie dzięki krakowskiemu Teatrowi BARAKAH, który wystawił „Szyca” i „Królową wanny” w reżyserii Any Nowickiej oraz „Requiem” wyreżyserowane przez Macieja Gorczyńskiego. Sztuki Hanocha budzą ambiwalentne odczucia głównie z powodu kontrowersyjnych treści i formy nasyconej wulgaryzmami. Na próżno też szukać w nim szczęśliwych zakończeń. Po wątki z życiorysu Hanocha Levina sięgn...

Pewien mój znajomy po obejrzeniu przedstawienia TEATROTEKI „Dzień dobry, wszyscy umrzemy” w TVP Kultura późną nocą z piątku na sobotę, zapewne powiedziałby: „Ależ trzeba mieć nasrane we łbie, żeby napisać coś takiego!”. A ja nie przez grzeczność, lecz w pełni świadomie, bym nie zaprzeczył. Marieta Żukowska, Tomasz Sapryk, Piotr Żurawski. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF Sztuka Agnieszki Wolny – Hamkało wyreżyserowana przez Joannę Kaczmarek wpisuje się jak najbardziej w nurt współczesnej dramaturgii z ambicjami powiedzenia czegoś o człowieku, jego psychice, emocjach itede, itepe. I nie miałbym autorce tego za złe, gdyby nie fakt, że jej dzieło jest dramaturgicznie bardzo słabe i oderwane od prawdy czy choćby prawdopodobieństwa. I żadnym usprawiedliwieniem nie może być argument, że akcja „Dzień dobry, wszyscy umrzemy” toczy się w 2040 roku, bo przecież taki na przykład Szekspir pisał na przełomie XVI i XVII wieku, a ileż z jego dzieł prawdy o człowieku czerpiemy my, z przełomu XX...

Trzy kwadranse po północy z 13 na 14 stycznia 2023 roku TVP Kultura pokazała kolejny spektakl z bogatego zasobu Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych – „Biały Dmuchawiec” Mateusza Pakuły w reżyserii Agaty Dyczko. Scena zbiorowa. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF Tekst tego dramatu pojawił się po raz pierwszy w „Dialogu” w 2008 roku, autor otrzymał za niego wyróżnienie w I edycji Konkursu o Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną za najlepszy debiut roku. Siedem lat później Agata Dyczko udatnie zrealizowała w ramach projektu TEATROTEKA WFDiF na jego podstawie spektakl telewizyjny, który po kolejnych siedmiu latach zaprezentowała w środku nocy TVP Kultura. Na szczęście „Biały Dmuchawiec” jest dostępny w Internecie, więc można go obejrzeć w dowolnej porze, do czego szczerze namawiam. Podstawowy powód, by zagłębić się w ten specyficzny świat Mateusza Pakuły, znakomitego dramatopisarza (niebawem w Krakowie i Kielcach odbędą się premiery spektaklu w oparciu o jego książkę „Jak nie zabiłem ...

„ Na świecie jest wielu wybitnych ludzi. Niektórzy z nich są pisarzami, inni saksofonistami, jeszcze inni interpretatorami Pisma Świętego lub wynalazcami bomb atomowych. Jednak bracia Limbourg byli iluminatorami”. Plansza z taką, z lekka ironiczną informacją, otwiera autorski spektakl Beniamina Marii Bukowskiego „Niesamowici bracia Limbourg”, kolejny z bogatego zasobu TEATROTEKI, projektu Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych, który TVP Kultura premierowo pokazała 8 listopada 2022 roku, cztery lata po jego powstaniu. Od lewej: Mariusz Galilejczyk,Sebastian Grygo, Bartosz Buława. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF „ Niesamowici bracia Limbourg” jako tekst dramatyczny powstali w 2015 roku, a dwa lata później autor sztuki Beniamin M. Bukowski został nagrodzony za najlepszy debiut dramaturgiczny Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Ten sukces z pewnością utorował mu drogę do zaistnienia w świecie teatru, potwierdzonego kolejnymi dokonaniami twórcy w postaci takich sz...