Posty

Wyświetlam posty z etykietą Teatroteka

Trudny powrót po latach *

Obraz
W jednym z wywiadów Monika Siara, dramaturżka i teatrolożka, nazwała siebie emocjonalną podglądaczką („Teatr”, 5/2020). I właśnie podglądactwu poświęciła swój dramat „Widok z mojego balkonu”, który w 2018 roku dotarł do finału Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. W tym samym roku w ramach projektu TEATROTEKA Wytwórni Filmów Dokumentalnych i fabularnych zrealizowała go Ewa Małecki, otrzymując zań Nagrodę Rektora Akademii Teatralnej w Warszawie. Telewizyjnej premiery spektakl doczekał się dopiero 5 listopada 2024 roku w TVP Kultura. Anna Próchniak i Agnieszka Krukówna. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF Przed siedmiu laty pewien syn i brat (imiona tej i innych tych postaci w sztuce nie padają) dopuścił się czynów pedofilskich (a w przeszłości chciał zostać księdzem), za które trafił do więzienia. Właśnie po zakończonej odsiadce ma wrócić do rodziców i siostry. Ci przygotowują się na jego powrót, opracowując dokładny (czasem zabawny, czasem wzruszający) scenariusz tego wydarzenia. Ich od...

Tyłem do realu *

Obraz
Zdarza się, niestety coraz częściej, że opis danego filmu, książki bądź spektaklu teatralnego jest o wiele ciekawszy niż dzieło, które finalnie dociera do odbiorcy. Casus ten według mnie dotyczy też „Człowieka, który siedział tyłem” pokazanego premierowo (po pięciu latach od powstania) 1 października 2024 w TVP Kultura. Jakub Zając jako Artur. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF O spektaklu Macieja Wiktora zrealizowanym w ramach projektu TEATROTEKA na podstawie utworu Karola Lemańskiego czytamy między innymi, że to „komedia na temat wyobcowania młodego człowieka pogrążającego się w coraz większym stopniu w wirtualnej rzeczywistości. Bohater próbujący za wszelką cenę dojść do perfekcji w opanowaniu komputerowej gry i skupiony wyłącznie na zainstalowanej w jego smartfonie aplikacji, z czasem traci zupełnie kontakt z otaczającym go światem. Zrywając relację z rodzicami i rówieśnikami, ignorując wszystkie przyjemności i problemy dnia codziennego, izoluje się od wszystkich i od wszystkieg...

Dziecko potrzebne od zaraz *

Obraz
„ Dziecko” Ingi Iwasiów zrealizowane przez Barbarę Białowąs w ramach projektu Teatroteka Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych poczekało trochę na swoją telewizyjną premierę, jak niektórzy ludzie na możliwość zostania rodzicami (sorry za taki „żarcik” na poziomie Strasburgera w „Familiadzie”). Magdalena Czerwińska i Marcin Bosak. Fot. Wojciech Radwański / WFDiF Dramaturgiczny debiut pochodzącej ze Szczecina pisarki, sztukę napisaną na konkurs „Strefy Kontaktu” w 2016 roku, a wyprodukowaną przez WFDiF rok później, TVP Kultura pokazała 2 czerwca 2024 roku (wciąż do obejrzenia na TVP VOD). Dzień po tym, jak obecnie rządzący przywrócili finansowanie z budżetu państwa programu in vitro zakładającego finansowanie medycznego wsparcia zapłodnienia pozaustrojowego i leczenia niepłodności w Polsce. Zapyta ktoś, co ma to wspólnego ze spektaklem telewizyjnym? Ano ma, bowiem „Dziecko” traktuje o problemie bezdzietności, niemożności posiadania potomka przez osoby pragnące zostać rodzic...

Tylko treści żal! *

Obraz
Blisko dekadę (do 19 maja 2024 r.) na premierę telewizyjną czekał autorski spektakl Andrzeja Bartnikowskiego „Człowiek bez twarzy” zrealizowany w ramach projektu „Teatroteka” Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych. To jak dotąd jedyna jedyna realizacja tegoż twórcy dla „największego teatru świata” (jak głosi slogan reklamowy nowej dyrekcji Teatru TVP), znanego z wielu reżyserii spektakli, najczęściej w olsztyńskim Jaraczu i tamtejszym Teatrze Lalek. Sambor Czarnota, Filip Bobek, Marta Chyczewska. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF „ Człowiek bez twarzy” to sztuka o życiu w niedopowiedzeniach, półprawdach, czy – mówiąc wprost – w kłamstwie. A także o kształtowaniu siebie, swoich zachowań i relacji międzyludzkich podług oczekiwań innych ludzi względem nas. To bardzo ciekawy i istotny temat, aktualny w każdym czasie i dotyczący całej ludzkości. Szkoda tylko, że autor – reżyser postanowił na siłę być „awangardowym” i swoje przedstawienie w sposób sztuczny, nachalny udziwnić, jednych...

Ale jaka jest ta prawda? *

Obraz
Zgodnie z zapowiedzią nowej dyrekcji Teatru Telewizji maj naszpikowany został premierowymi widowiskami. Będą się one odbywały na antenie telewizyjnej Jedynki (40 minut wcześniej niż dotychczas) i w TVP Kultura. Ten swoisty maraton teatralny rozpoczęła niedzielna (5 maja 2024 r., TVP Kultura) premiera spektaklu „Prawda” Jarosława Jakubowskiego w reżyserii Adama Wojtyszki. Łukasz Simlat i Lidia Sadowa. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF „ Prawda” została zrealizowana przed prawie ośmiu laty w ramach projektu „Teatroteka” Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych. Jarosław Jakubowski, autor słynnego „Generała”, tym razem skupił się na tematyce praworządności, a ściślej nieuchronności kary za popełnione przewinienia. No właśnie, czy rzeczywiście popełnione? Bohaterem sztuki jest niejaki Jacek S., przeciętny mężczyzna w średnim wieku, przykładny ojciec, dobry mąż, pomocny sąsiad. Tak w każdym razie oceniają go najbliżsi: żona ( Aneta Todorczuk - Perchuć) i dorosły syn (bardzo wiarygodn...

Codzienność contra fantazje *

Obraz
„ Kasie”, spektakl zrealizowany w 2019 roku przez Wytwórnię Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w ramach projektu Teatroteka, a pokazany premierowo 21 stycznia 2024 roku przez TVP Kultura w paśmie „ Teatroteka nocą” to popis aktorstwa w wykonaniu Agnieszki Skrzypczak, aktorki, która zbiera obecnie rewelacyjne recenzje za swoją rolę w monodramie „Ifigenia ze Splott” Gary’ego Owena na Małej Scenie Teatru im. Jaracza w Łodzi. Agnieszka Skrzypczak. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF Z tym łódzkim teatrem Agnieszka Skrzypczak związana jest jeszcze od czasów studiów aktorskich w słynnej „Filmówce”, kiedy to w 2011 roku zadebiutowała na jego scenie rolą Jean Fordham w „Gorącym lecie w Oklahomie” reżyserowanym przez Artura Urbańskiego. Później wystąpiła w Jaraczu w takich spektaklach, jak m.in. „Marzenie Nataszy”, „Antoniusz i Kleoptara”, „Wassa Żeleznowa”, „3 siostry”, „Mizantrop” czy „Słabi”. Za wiele z zagranych ról otrzymała znaczące nagrody i wyróżnienia, by wymienić tylko nagrodę im. Andrz...

Star(sz)a kobieta się zakochuje... *

Obraz
Styczniowe i lutowe niedzielne wieczory w TVP Kultura znaczone mają być pokazami kolejnych spektakli zrealizowanych przez Wytwórnię Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w ramach trwającego od 2013 roku projektu TEATROTEKA. Pierwszym przedstawieniem pokazanym 14 stycznia 2024 roku była „Kobieta w lustrze” w reżyserii Waldemara Raźniaka. Patrycja Soliman, Dorota Segda. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF Spektakl, podobnie jak i sama sztuka, powstała w 2015 roku. Jej autor, Piotr Domalewski (aktor, scenarzysta i reżyser tak uznanych filmów, jak „Cicha noc”, „Jak najdalej stąd”, „Hiacynt”) otrzymał za nią wyróżnienie w konkursie na polski dramat współczesny „Metafory rzeczywistości”. Także w tej kameralnej sztuce skupia się na skomplikowanych problemach dotykających ludzi niezależnie od wieku i pozycji społeczno – zawodowej. Tytułowa kobieta, to pięćdziesięcioletnia psychoterapeutka, Zofia Wysocka, która złamała etyczne zasady wykonywanego przez siebie zawodu, wchodząc w bliższą, a w ...

Matko Boska, kimże jest ta pani?! *

Obraz
Sztuka Szymona Jachimka „Matka Boska Niespodziewana” znalazła się niespodziewanie w niedzielnym (7 stycznia 2024 r.) programie TVP Kultura, choć zgodnie z wielomiesięczną tradycją, która – jeśli wierzyć facebookowym zapowiedziom - miała być podtrzymana, spektakle Teatroteki Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych nadawane były we wtorki. Cezary Kosiński i Agnieszka Podsiadlik. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF Grzegorz Wysocki, który jest głównym bohaterem sztuki i przedstawienia wyreżyserowanego przez Macieja Buchwalda , a grany bardzo wiarygodnie przez Cezarego Kosińskiego to skromny, czterdziestoparoletni nauczyciel matematyki z Sanoka. Nie do końca pogodził się ze śmiercią żony Ewy, bowiem regularnie odwiedza jej miejsce spoczynku, gdzie opowiada jej o wydarzeniach ze swojego samotniczego życia (ich syn ułożył sobie życie poza granicami kraju), wspomina wspólnie przeżyte lata i „dziwność” małżonki, a także przynosi jej krzyżówki, które wspólnie rozwiązują, tak jak to czyni...

A bo myśmy są też tacy

Obraz
Pięć lat po zrealizowaniu przez Wytwórnię Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w ramach projektu Teatroteka doczekały się telewizyjnej premiery „Pradziady”. Kto przegapił emisję w TVP Kultura 12 grudnia 2023 roku, może obejrzeć spektakl na TVP VOD. A warto... Scena zbiorowa. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF Wojciech Kuczok , którego tekst opracował i wyreżyserował Michał Zdunik , w sposób świadomy i momentami bardzo bezpośredni nawiązuje do klasycznych dramatów, jakim są „Dziady” Adama Mickiewicza i „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego. Choć pobrzmiewają tutaj także echa „Moralności pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej. „Pradziady” – najkrócej rzecz ujmując – traktują o Polsce i Polakach. Wiem, można mieć odruch wymiotny czytając taki anons po kilku latach karmienia nas przez TVP tematyką patriotyczno – religijną, ale to przedstawienie nie pokazuje rzeczonego tematu formule „na klęczkach”. Wiem też, że mogą pojawić się głosy, zwłaszcza ze strony „prawdziwych Polaków”, że twórcy pokazali f...

Jak rozmawiać trzeba z... psem? *

Obraz
Osiem lat czekał na oficjalną premierę w telewizji spektakl Katarzyny Szyngiery „Zgaga” oparty na dramacie Ewy Madeyskiej, który w 2012 roku znalazł się w finale Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Pewnie nie znalazł masowej publiczności, gdyż pokazała go niszowy, jakby nie było, TVP Kultura w dniu, w którym na Wiejskiej w Warszawie działy się wydarzenia dużo bardziej spektakularne (14 listopada 2023 r.). Krzysztof Dracz i Maria Kania. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF „ Zgaga” Madeyskiej to kameralny, małoobsadowy dramat, który dzieje się w małomiasteczkowej społeczności (choć nie ona odgrywa tu ważną rolę). Bohaterami są członkowie rodziny, na czele której stoi lekarz ginekolog – położnik imieniem Tadeusz, w pozazawodowej rzeczywistości – mąż Heleny (zawód: przy mężu). Parę tę poznajemy w sytuacji, gdy małżonkowie zgłaszają się na rozmowę z panią kuratorką (Marta Ojrzyńska). Tematem spotkania jest ich córka, niespełna 16 – letnia Zuzanna, która sprawia kłopoty swoimi aspołecznymi za...

Nie ma wolności bez prawdy

Obraz
Wbrew temu, co pisze Telewizja Polska na swojej stronie internetowej, pokaz spektaklu „Nad” Mariusza Bielińskiego w jego reżyserii, który miał miejsce w godzinach późnowieczornych 9 maja 2023 roku bynajmniej nie był pokazem premierowym. Spektakl ten, stworzony w ramach projektu TEATROTEKA w Wytwórni Filmów Dokumentalnych, swoją premierę miał 21 czerwca 2015 roku w nieodżałowanym Studiu Teatralnym Dwójki, też w godzinach nocnych. Eryk Lubos i Krzysztof Stroiński. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF W nagrodzonej Gdyńską Nagrodą Dramaturgiczną w 2009 roku sztuce „Nad” Mariusz Bieliński przedstawia historię Jakuba Krynickiego , który został skazany na długoletnie więzienie za okrutne zamordowanie sąsiadki. W wyniku przyznania się do zbrodni wielokrotnego mordercy (Krzysztof Plewako - Szczerbiński) , Jakub zostaje wypuszczony na wolność po dwudziestu latach odsiadki. Nie potrafi jednak przystosować się do poza więziennej rzeczywistości ani w pełni cieszyć się wolnością, którą Jakub utożs...

Duchy przeszłości na progu przyszłości

Obraz
Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych wraz ze swym projektem TEATROTEKA pozostaje niewyczerpanym źródłem ciekawych w większości realizacji, które systematycznie pokazuje TVP Kultura. Kolejną,a był nią spektakl „Hanoch odchodzi bez słowa” w reżyserii Dariusza Błaszczyka pokazano we wtorek, 4 kwietnia 2023 roku, po siedmiu latach od jego powstania. Scena zbiorowa. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF Tytułowy bohater to Hanoch Levin, izraelski dramaturg, pisarz, poeta i reżyser teatralny, którego rodzina w 1935 roku wyemigrowała z Łodzi do Palestyny. Jego dramaturgiczny dorobek znany jest polskim teatromanom głównie dzięki krakowskiemu Teatrowi BARAKAH, który wystawił „Szyca” i „Królową wanny” w reżyserii Any Nowickiej oraz „Requiem” wyreżyserowane przez Macieja Gorczyńskiego. Sztuki Hanocha budzą ambiwalentne odczucia głównie z powodu kontrowersyjnych treści i formy nasyconej wulgaryzmami. Na próżno też szukać w nim szczęśliwych zakończeń. Po wątki z życiorysu Hanocha Levina sięgn...

Oj, nieładnie na tej wojnie, nieładnie

Obraz
„ Chłopiec malowany” Piotra Rowickiego w reżyserii Piotra Ratajczaka przemknął już kiedyś przez telewizyjne ekrany. Pokazano go we wrześniu 2015 roku w Studiu Teatralnym Dwójki w godzinach równie późnych, jak w nocy z 24 na 25 lutego 2023 roku zrobiła to TVP Kultura. Zdaje się nie zapisał się spektakl ów w historii, bowiem próżno szukać w przepastnych archiwach instytucji zajmujących się sztuką teatralną jakichś jego omówień czy recenzji. Scena zbiorowa. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF Realizując rzeczony spektakl dla TEATROTEKI Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych, Piotr Ratajczak miał już za sobą prapremierową realizację „Chłopca malowanego” w Teatrze Polskim w Poznaniu, gdzie wszedł on na afisz 14 listopada 2010 roku. Sama zaś sztuka Piotra Rowickiego zdobyła w następnym roku nagrodę im. Stanisława Bieniasza za najlepszy tekst dramatyczny podczas XI Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu. Jej temat zdaje się być wciąż aktualny, a w kont...