KK - Krzak Kulturalny

Kiedy widzi się na plakacie zapowiedź przedstawienia sztuki XVIII-wiecznego autora, to człowiek spodziewa się ujrzeć na scenie aktorów przyodzianych w wykwintne krynoliny, albo choćby kontusz, żupany czy – w najgorszym wypadku – fraki. Niczego takiego nie ma w spektaklu „Małżeństwo z kalendarza” Franciszka Bohomolca w reżyserii Jarosława Tumidajskiego, które zagościło na scenie Teatru Powszechnego im. Jana Kochanowskiego w Radomiu w sylwestrowy wieczór 2024 roku. Marek Braun, Zuzanna Repelowicz, Alan Bochnak. Fot. Natalia Kabanow Swoją drogą, musiało to zabawnie wyglądać: na widowni blichtr, stroje wieczorowe, a na scenie dresiarstwo i kakofonia pstrokatych kolorów kostiumów, w które Krystian Szymczak przyodział bohaterów tej oświeceniowej komedii obyczajowej. A jako że rzecz przez Franciszka Bohomolca napisana w 1766 roku nie jest powszechnie znana, godzi się słów parę o fabule skreślić. Akcja toczy się w warszawskim domu pani Bywalskiej ( Małgorzata Maślanka ), siostry imć ...

Zaledwie tydzień po ogłoszeniu wyników 17. edycji Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej zwycięska sztuka, „Tęsknię za domem” Radosława B. Maciąga, zagościła na scenicznych deskach. Prapremiera odbyła się 4 października 2024 roku na Dużej Scenie Teatru Powszechnego im. Jana Kochanowskiego w Radomiu w reżyserii samego autora. Scena zbiorowa. Fot. Bogdan Karczewski Z wielu wypowiedzi Radosława B. Maciąga , w tym także z tekstu zawartego w programie do radomskiego spektaklu wynika, iż autor zawarł w tej sztuce wiele elementów autobiograficznych związanych z domem rodzinnym w podradomskich Pionkach. Oczywiście nie jeden do jednego, bo dobry dramat wymaga – by nie być reportażem – fikcji obfitującej w intrygujące wydarzenia, zwroty akcji, soczyste dialogi naszpikowane wulgaryzmami, pełnokrwiste postacie. I to wszystko sztuka Maciąga posiada. Akcja dzieje się współcześnie w miasteczku, które swój przemysłowy rozkwit ma za sobą, a rodzina w wyniku tych przemian ekonomicznych została pozbawio...

Teatr Powszechny w Radomiu, choć nosi imię Jana Kochanowskiego, to jednak bardziej kojarzy się z Witoldem Gombrowiczem. Zapewne przyczynia się do tego organizowany przezeń Międzynarodowy Festiwal Gombrowiczowski (w październiku odbędzie się jego 16. edycja) i fakt, iż w repertuarze zawsze znajduje się jakieś dzieło autora „Ślubu”. W ostatnich sezonach były to „Tancerz”, „Ferdydurke” i „Zbrodnia z premedytacją”, a 28 kwietnia 2024 roku dołączyła „Iwona, księżniczka Burgunda” wyreżyserowana i opracowana muzycznie przez Jarosława Tumidajskiego. To już trzecia jego realizacja w teatrze kierowanym przez Małgorzatę Potocką. Scena zbiorowa. Fot. Bogdan Karczewski Debiutancka sztuka Witolda Gombrowicza od czasu swojej prapremiery w warszawskim Teatrze Dramatycznym w 1957 roku należy do najchętniej wystawianych jego utworów. Pewnie dlatego, iż poruszane w niej zagadnienia Formy, kształtującej stosunki międzyludzkie, a także wywierającej ogromny wpływ jej „wyznawców” na jednostkę są aktua...