KK - Krzak Kulturalny

Szczególna premiera odbyła się 26 października 2024 roku w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach. Oto bowiem po kilku latach przymusowej emigracji zespół tegoż teatru powrócił do nowo wyremontowanej, unowocześnionej acz historycznej siedziby przy ulicy Sienkiewicza 32. Pokazano „Baśń o wężowym sercu” według powieści Radka Radka.  Scena zbiorowa. Fot. Natalia Kabano w Adaptacji tej laureatki sprzed czterech lat literackiej Nagrody Nike podjął się Michał Kmiecik . On też napisał scenariusz przedstawienia wraz z Marcinem Liberem , który rzecz wyreżyserował. To ten sam duet artystyczny, którego spektakl „Ale z naszymi umarłymi” według powieści Jacka Dehnela dwa sezony wstecz do tego stopnia oburzyła parlamentarzystów rządzącej ówcześnie partii, którzy przedstawienia… nie widzieli, że sprawa oparła się aż o Nowogrodzką! Jest duża szansa, że „Baśń o wężowym sercu” wywoła podobne zeźlenie (mówiąc eufemistycznie), tym bardziej, że wśród premierowej widowni można było dostrzec senat...

W zasadzie każde pisanie o kolejnej premierze w Teatrze telewizji można ostatnio zaczynać od stwierdzenia: ale to już było. Dotyczy to także najnowszego spektaklu zagranego na żywo ze studia TVP 3 w Lublinie 23 października 2023 roku, czyli „Zegarka” Jerzego Szaniawskiego w reżyserii Agnieszki Lipiec – Wróblewskiej.   Piotr Żurawski i Karolina Gruszka. Fot. Kleopatra Kharof Nowymi wersjami prezentowanych przed laty w Teatrze TVP były, przypomnijmy, i „Pierwsza lepsza”, i „Mord w hurtowni” czy „Apetyt na czereśnie”. „Zegarek” miał swoją telewizyjną prapremierę już w 1955 roku. Jedną z ról w tym spektaklu wyreżyserowanym przez Józefa Słotwińskiego zagrał Tadeusz Łomnicki, który powtórzył rolę Jana w reżyserowanym przez Jerzego Antczaka „Zegarku” z 1961 roku. Zegarmistrzem był w nim znakomity Kazimierz Opaliński, a Panią Antonina Gordon – Górecka, która jeszcze raz zagrała tę rolę w 1980 r. (reżyserował Andrzej Zakrzewski, a grali też: Jan Świderski i Marek Kondrat).   ...

  Najnowsza premiera w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach to przykład teatru, „który się wtrąca”. „Zaraza” Neila Bartletta w sposób bezpośredni odnosi się do społecznego tu i teraz, robiąc to w sposób wyważony, bez nachalnych odniesień do specyficznych polskich   warunków. Dawid Żłobiński, Joanna Kasperek i Wojciech Niemczyk. Fot. Krzysztof Bieliński Islandzka reżyserka Una Thorleifsdottir ma już w swoim dorobku pracę z zespołem kieleckiego teatru: dwa lata temu wyreżyserowała na tej scenie dobrze przyjętą sztukę Jonasa Hassena Khemiriego „≈[prawie równo]”. Tym razem sięgnęła po sztukę będącą teatralną adaptacją słynnej powieści Alberta Camusa z 1947 roku dokonaną przez brytyjskiego pisarza i reżysera Neila Bartletta przetłumaczoną przez Jacka Poniedziałka . „Dżuma” Camusa mówi o epidemii, która wybuchła w algierskim Oranie, która pochłonęła wiele ofiar. W sztuce Bartletta i przedstawieniu Uny Thorleifsdottir nie pada nazwa tej miejscowości, ani żadnej innej, przez...