KK - Krzak Kulturalny

Bieżący sezon artystyczny Teatr Powszechny im. Jana Kochanowskiego w Radomiu kończy premierą sztuki hiszpańskiego tandemu autorskiego: Pepa Antona Gómeza i Jordiego Sáncheza „Pół na pół” w tłumaczeniu Rubi Birden, której reżyserii podjął się Błażej Peszek. Michał Węgrzyński i Jarosław Rabenda. Fot. Bogdan Karczewski Jan i Karol, bohaterowie sztuki, są przyrodnimi braćmi. Stąd pewnie ich zdecydowanie odmienne charaktery: starszy, Jan jest człowiekiem przedsiębiorczym, energicznym, nieco nerwowym i prowadzi udane, beztroskie życie; tak przynajmniej sądzi młodszy, Karol, który od 15 lat opiekuje się schorowaną matką, jest stale zatroskany o nią – jednym słowem altruista, połączenie dobrego anioła z miłosiernym Samarytaninen. Tak można by sądzić… Spotkanie braci odbywa się w sytuacji, gdy życie ich matki ma się ku końcowi, co z kolei umożliwi im realizację jej woli, czyli podzielenie między sobą po równo, pół na pół, domniemanym majątkiem rodzicielki. W oczekiwaniu na ten moment br...

„ Argonautka” - na wernisaż tak zatytułowanej wystawy prac Małgorzaty Kopczyńskiej zaprosiło Biuro Wystaw Artystycznych w Ostrowcu Świętokrzyskim wyjątkowo w poniedziałek, 27 maja 2024 roku. Ekspozycja ta zastąpiła „Świeckich świętych” Łukasza Rudeckiego prezentowanych w tej galerii od 13 kwietnia. Cerber, Argonautka i Kosmonauta Małgorzaty Kopczyńskiej. Fot. Krzysztof Krzak Małgorzata Kopczyńska jest absolwentką Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych (dziś: Uniwersytet Artystyczny im. Magdaleny Abakanowicz) w rodzinnym Poznaniu w pracowni profesora Olgierda Truszyńskiego. Na tej uczelni zrobiła też doktorat nauk o sztukach pięknych (habilitacja: ASP Gdańsk). Od kilkunastu lat związana jest z Akademią Sztuki w Szczecinie, gdzie jako uczelniana profesora kieruje Pracownią Form Przestrzennych i Struktur Architektonicznych na Wydziale Architektury Wnętrz. Zajmuje się głównie rzeźbą (podobnie jak jej rodzice: Józef Kopczyński i Pelagia Wojewoda) i instalacjami. To spod jej dłuta w...

Koncertem „The Beatles i nie tylko…” w wykonaniu Miki Urbaniak i Victora Daviesa z gościnnym udziałem Urszuli Dudziak zakończył się 26 maja 2024 roku w Busku – Zdroju 16. Ogólnopolski Festiwal Piosenki im. Wojtka Belona „Niechaj zabrzmi Bukowina”. Pod Prąd - laureat Grand Prix Festiwalu im. Wojtka Belona. Fot. materiał BSCK Wczesnym popołudniem w Buskim Samorządowym Centrum Kultury odbył się koncert laureatów, którzy poprzedniego dnia wzięli udział w zmaganiach artystycznych ocenianych przez jury w składzie: Paulina Bisztyga, Adam Ziemianin, Krzysztof Gajdka. To gremium najwyżej - spośród dwunastu podmiotów wykonawczych - oceniło prezentację pochodzącego z Kujaw zespołu Pod Prąd i jemu też przyznało I nagroda (w wysokości 4000 zł) ufundowaną przez Marszałka Województwa Świętokrzyskiego, Nagrodę Grand Prix (mikrofon pojemnościowy o wartości 1500 zł ufundowany przez Wojewodę Świętokrzyskiego) oraz statuetkę „Wiecznego Wędrowca” Wojtka Belona ufundowaną przez Buskie Samorządowe Ce...

Są takie przedstawienia teatralne, po których trudno jest powrócić do równowagi emocjonalnej. Takim z całą pewnością jest monodram „W maju się nie umiera. Historia Barbary Sadowskiej” wyreżyserowany przez Annę Gryszkównę z udziałem Agnieszki Przepiórskiej, który 22 maja 2024 roku pokazała TVP Kultura. Agnieszka Przepiórska. Fot. materiał TVP Premiera tego spektaklu odbyła się rok temu w warszawskim Domu Spotkań z Historią i od tamtego czasu odbył triumfalny pochód przez większość teatralnych festiwali i przeglądów, wszędzie zdobywając uznanie i laury aktorskie dla Agnieszki Przepiórskiej, dla której nie było to pierwsze spotkanie z postacią Barbary Sadowskiej, matki brytalnie pobitego przez milicję w 1983 roku Grzegorza Przemyka. Sześć lat temu Przepiórska zagrała ją w spektaklu Teatru Polonia „Żeby nie było śladów” zrealizowanym przez Piotra Ratajczaka na podstawie książki Cezarego Łazarewicza pod tym samym tytułem. Adaptacji dokonał Piotr Rowicki , autor tekstu monodramu „W ma...

Niedawno usłyszałem od kogoś, że w sztuce nie chodzi o podobanie się, a o emocje. Tych z całą pewnością nie zabrakło w telewizyjnej wersji „Cudzoziemki” zrealizowanej na podstawie powieści Marii Kuncewiczowej przez Katarzynę Minkowską w Teatrze Polskim w Poznaniu w 2021 roku, a pokazanej w Teatrze Telewizji 20 maja 2024 roku. Michał Sikorski i Alona Szostak. Fot. Waldemar Kompała/TVP Telewizyjna realizacja, a ściślej rzecz ujmując: samo nagranie spektaklu trwało trzy dni i okazało się godnym najwyższego uznania dokonaniem ekipy TVP 3 Poznań pod kierunkiem realizatora Józefa Kowalewskiego . Wyobrażam sobie, iż było to przedsięwzięcie mocno karkołomne, zważywszy na fakt, iż poza aktorami w przedstawieniu biorą udział widzowie, nie pełniący bynajmniej funkcji jedynie „dekoracyjnej” – wśród nich pojawiają się bowiem bohaterowie spektaklu, a główna bohaterka kilkukrotnie podejmuje próbę werbalnego kontaktu z widownią. Ale to mistrzowskie przeniesienie spektaklu z żywego teatru na ekra...

Blisko dekadę (do 19 maja 2024 r.) na premierę telewizyjną czekał autorski spektakl Andrzeja Bartnikowskiego „Człowiek bez twarzy” zrealizowany w ramach projektu „Teatroteka” Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych. To jak dotąd jedyna jedyna realizacja tegoż twórcy dla „największego teatru świata” (jak głosi slogan reklamowy nowej dyrekcji Teatru TVP), znanego z wielu reżyserii spektakli, najczęściej w olsztyńskim Jaraczu i tamtejszym Teatrze Lalek. Sambor Czarnota, Filip Bobek, Marta Chyczewska. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF „ Człowiek bez twarzy” to sztuka o życiu w niedopowiedzeniach, półprawdach, czy – mówiąc wprost – w kłamstwie. A także o kształtowaniu siebie, swoich zachowań i relacji międzyludzkich podług oczekiwań innych ludzi względem nas. To bardzo ciekawy i istotny temat, aktualny w każdym czasie i dotyczący całej ludzkości. Szkoda tylko, że autor – reżyser postanowił na siłę być „awangardowym” i swoje przedstawienie w sposób sztuczny, nachalny udziwnić, jednych...