KK - Krzak Kulturalny

Zaledwie rok po premierze w warszawskim Teatrze Komedia w Teatrze Telewizji pokazano (28 kwietnia 2025 r.) „Zemstę” Aleksandra Fredy w inscenizacji Michała Zadary, spektakl, który łączy w sobie oryginalną inwencję reżyserską z szacunkiem dla literackiego pierwowzoru. Scena zbiorowa. Fot. Marek Zimakiewicz/Teatr Komedia Polega to, najprościej rzecz ujmując na tym, że Zadara wystawia cały tekst Fredry powstały w latach 30. XIX wieku (zrobił tak też 9 lat temu z „Dziadami” we wrocławskim Teatrze Polskim), jednocześnie pozbawiając go sarmackiego anturażu. Scenografia Roberta Rumasa odzwierciedla obraz Edwarda Hoppera „Nocne marki” przedstawiający nowojorski bar i ulicę przed nim. Również kostiumy przygotowane Polę Gomółkę nie maja nic wspólnego ze szlacheckimi kontuszami. Cała bowiem konwencja, w której Zadara rozgrywa „Zemstę” przypomina film gangsterski, a bohaterowie są członkami mafii, miast szabelkami posługują się pistoletami. Zwaśnione grupy gangsterskie prowadzą między sobą ...

W Ostrowcu Świętokrzyskim rozpoczęły się 25 kwietnia 2025 roku XIII Ostrowieckie Spotkania Szekspirowskie organizowane przez Instytut Kultur i Języków tamtejszej Akademii Nauk Stosowanych im. Józefa Gołuchowskiego. 25 kwietnia 2025 roku odbyło się spotkanie z dr. hab., profesorem Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu Jackiem Fabiszakiem, które poprowadził dr Paweł Kaptur z Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Doktor Paweł Kaptur i prof. Jacek Fabiszak. Fot. Krzysztof Krzak Prof. Jacek Fabiszak na co dzień jest kierownikiem z Zakładu Badań nad Tekstami Kultury Wydziału Anglistyki poznańskiego uniwersytetu, którego jest absolwentem. Pracę magisterską pisał na temat Christophera Marlowe’a, ale już doktorat i praca habilitacyjna związane były z autorem „Romea i Julii” – ta ostatnia nosiła tytuł „Shakespeare w Polskiej Telewizji. Studium przedstawień szekspirowskich w formacie Teatru Telewizji” . Obszar jego zainteresowań naukowych stanowią m.in. teoria dramatu, dramat e...

Sezon wakacyjny i urlopowy zbliża się wielkimi krokami, a zatem spotkanie z Mariolą Szydlik, mieszkanką Kenii zorganizowane przez Bibliotekę Akademii Nauk Stosowanych im. Józefa Gołuchowskiego w Ostrowcu Świętokrzyskim kierowaną przez Barbarę Bakalarz – Kowalską 26 kwietnia 2025 roku było jak najbardziej na miejscu. Tym bardziej, że wiadomości o tym wschodnioafrykańskim kraju pochodziły od osoby, która zna ten kraj „od podszewki”. Mariola Szydlik w Bibliotece ANS w Ostrowcu Świętokrzyskim. Fot. Krzysztof Krzak Mariola Szydlik wyznaje zasadę, że marzenia się nie spełniają – marzenia trzeba spełniać. Kiedy więc wraz z mężem skończyli swoją aktywność zawodową (ona – dyplomatka, on – geolog w KGHM-ie) stwierdzili, że nastał odpowiedni moment, by urzeczywistnić to, co obiecali sobie przed laty: zamieszkać w ciepłym kraju. A ponieważ Kenię znali już trochę, gdyż spędzili w niej urlop w 2014 roku, więc wybór stałego adresu wydawał się oczywisty. Cztery lata temu Mariola Szydlik wraz z m...

Ostatnią taką dawkę poezji w Teatrze Telewizji można było oglądać bodaj w 2019 roku, kiedy to Jan Englert w towarzystwie Beaty Ścibakówny i we własnej reżyserii przedstawił fragmenty „Kwiatów polskich” Juliana Tuwima. A zatem spektakl „Po co ten spacerek?” wyreżyserowany przez Agnieszkę Glińską (premiera 14.04. 2025 r.) można potraktować jako powrót Sceny Poetyckiej Teatru Telewizji. Maja Komorowska czyta wiersze polskich poetów. fot. Arsen Petrovych/TVP Jest to jednocześnie powrót na mały ekran Mai Komorowskiej, niezrównanej interpretatorki słowa pisanego. Ci, którzy mieli okazję na kontakt osobisty z Komorowską wiedzą, że to osoba mająca niebanalne przemyślenia na temat sensu życia i innych jego aspektów. Obydwa te przymioty wykorzystała Agnieszka Glińska konstruując spektakl w ten sposób, że czytane przez nią wiersze przeplatane są rozmową reżyserki z Mają Komorowską w jej mieszkaniu na temat przemijania, słów, które mają szczególne znaczenie, doświadczeń, które kształtują c...

„ Nie przez przypadek sztuka w języku polskim jest rodzaju żeńskiego” – powiedziała Justyna Łada, dyrektorka Biura Wystaw Artystycznych w Ostrowcu Świętokrzyskim, otwierając w poniedziałek, 14 kwietnia 2025 roku wystawę prac dziewięciu uczennic Zespołu Szkół nr 2 w 4. WYMIARZE – Międzypokoleniowej Przestrzeni Twórczej. Autorki prac prezentowanych na wystawie. Fot. Krzysztof Krzak Przy okazji podziękowała uzdolnionym artystycznie dziewczynom, że chciały, że chciały się otworzyć i pokazać swoją twórczość skierowaną nie tylko do szuflady, ale i szerokiego kręgu odbiorców, co w ich młodym wieku nie jest takie łatwe. Życzyła im, aby dalej rozwijały swoją pasję, a także wyraziła nadzieję, że w przyszłości o nich usłyszymy. A te dziewczyny to: Weronika Bajak , Kamila Bochniak , Kinga Gogół , Nikola Kowalska , Oliwia Niedbała , Maja Przydatek , Kinga Szczepaniak , Daria Wiatr i Gabriela Żak , uczennice klas o profilu technik grafiki i poligrafii cyfrowej Zespołu Szkół nr 2 w Ostrowcu Św...

W kwietniu minionego roku działające w Ostrowcu Świętokrzyskim Stowarzyszenie Kulturotwórcze Nie z tej Bajki pozyskało grant w konkursie fundacji Forum Dialogu na realizację projektu „Ostrowce”. Celem konkursu było wsparcie inicjatyw mających na celu zbudowanie i umocnienie relacji pomiędzy potomkami Żydów i Ocalałymi z danej miejscowości a lokalną społecznością oraz upamiętnienie i upowszechnienie wiedzy o lokalnym dziedzictwie żydowskim. Anna Boroń prowadzi prezentację mapy "Ostrowce". Fot. Krzysztof Krza k Autorzy projektu skupili się przede wszystkim na wydaniu mapy miasta Ostrowca Świętokrzyskiego (w języku jidysz: Ostrowce) pokazującej miejsca związane z ostrowieckimi Żydami. Byli oni związani z tą miejscowością praktycznie od zarania: pierwsza wzmianka o nich pojawiła się w 1631 roku, a miasto powstało 34 lata wcześniej. Od połowy XVII wieku liczba żydowskich mieszkańców stale rosła, a na przełomie XIX i XX w. stanowi ła wyraźną większość. Tuż przed II wojną ś...

W bieżącym roku mija trzydzieści lat od otwarcia w Ostrowcu Świętokrzyskim Biura Wystaw Artystycznych. Apogeum obchodów tego dostojnego jubileuszu rozpocznie się już w maju. Plan wydarzeń z tym związanych był jednym z punktów konferencji prasowej przebiegającej pod hasłem „Od chaosu do LOOSTRA”, która odbyła się 9 kwietnia 2025 roku. Dotychczasowe logo BWA nad wejściem do galerii. Fot. Krzysztof Krzak Otwierając spotkanie z lokalnymi mediami dyrektorka BWA od 2021 roku, Justyna Łada , zastrzegła, iż wspomniany tytuł nie jest prowokacją ani oceną działalności jej poprzedników. Nawiązuje on do jednej z ekspozycji, która zaistnieje już wkrótce w przestrzeni ostrowieckiej galerii. Wspomniała również, iż jej jubileusz powiązany będzie z półwieczem malarskiej Grupy 10 , która zapoczątkowała rozwój sztuk wizualnych w Ostrowcu Świętokrzyskim. Konferencja była też dobrą okazja do szkicowego narysowania historii tej placówki, która swą działalność zainaugurowała 10 listopada 1995 roku. Jej p...

W Galerii Biura Wystaw Artystycznych w Ostrowcu Świętokrzyskim od połowy marca tego roku można oglądać dwie wystawy, których motywem spajającym jest woda: „Petrichor to ulubiony zapach węży Ewy Ciepielewskiej i Nikity Krzyżanowskiej oraz „Ta sobota, kiedy wyruszyliśmy pod wodę” Kornela Leśniaka. We wtorek, 8 kwietnia 2025 roku, w tej placówce zrobiło się jeszcze bardziej „mokro”, a to za sprawą jednorazowego wydarzenia zatytułowanego „Dialog dwóch rzek” z Andrzejem Ładą w swoistej roli przewodnika. Andrzej Łada opowiada o Kamiennej. Fot. Krzysztof Krzak Że Andrzej Łada jest znakomitym fotografikiem to wiedziało i wie w Polsce wiele osób. O tym, że jego wielką pasją jest flisactwo – to już prawda znana, jak przypuszczam, mniejszej liczbie osób, chociaż fascynację tym zajęciem i ludźmi nim się parającymi prezentował on już sześć lat temu w Galerii Fotografii Miejskiego Centrum Kultury, którą wówczas kierował. Jego wystawa „Flisacy” stanowiła dokumentację 750 – kilometrowego sp...

Zaskakujący przebieg miał wernisaż 270. wystawy w Galerii Fotografii Miejskiego Centrum Kultury w Ostrowcu Świętokrzyskim. Oto wśród licznych gości zupełnie niespodziewanie, ku zaskoczeniu tak autora, jak i organizatorów pojawiła się córka bohatera zdjęcia, które zapoczątkowało cykl „Karczeby” autorstwa Adama Pańczuka. Spotkanie Adama Pańczuka (drugi z lewej) z córką bohatera swoich prac. Fot. Krzysztof Krzak Karczeby to trudn e do wyrwania korze nie , bardzo głęboko wro ś nięt e w ziemię, któr e został y po ścięciu drzew. Tym samym mianem na Polesiu i Podlasiu określało się ludzi, silnie związanych z ziemią, uprawianą od pokoleń, którą przodkowie własnymi rękoma „karczowali”, „wycierali” lasy, by w ich miejscu móc uprawiać ziemię. Po śmierci, chowany tuż przy roli, którą uprawiał za życia, karczeb sam stawał się ziemią, pielęgnowaną później przez jego potomków. Tak było między innymi z dziadkiem Adama Pańczuka , który został pochowany na cmentarzu sąsiadującym z jego polem,...