Posty

Oprowadzanie kuratorskie po wystawach w ostrowieckim Biurze Wystaw Artystycznych

Obraz
Jeszcze do 21 czerwca 2024 roku można oglądać w Biurze Wystaw Artystycznych w Ostrowcu Świętokrzyskim wystawę „Spirit anatomy” Jósefiny Alanko, a do 23 maja - „Święci świeccy” Łukasza Rudeckiego. Kto nie uczestniczył 13 kwietnia w wernisażu, który uświetniła swym występem Anja Ortodox, mógł 10 maja wziąć udział w oprowadzaniu kuratorskim po obu ekspozycjach. Odbyło się ono w ramach Dni Otwartych Funduszy Europejskich, a prowadziła je Justyna Łada, dyrektorka ostrowieckiego BWA. Fragment wystawy Jósefiny Alanko. Fot. Krzysztof Krzak Fińska artystka, Jósefina Alanko , czerpie swoje inspiracje przede wszystkim z natury, ale również z fińskiej kultury, szczególnie z magicznych rytuałów Karelii leżącej w północnej części Finlandii. Alanko pracuje z materiałami naturalnymi – tekstyliami, pigmentami i surowym lnianym płótnem. Wystawa „Spirit anatomy” (Anatomia ducha), której kuratorką jest Goschka Gawlik , łączy w sobie trzy tematy: naturę, kobiecość i astrologię. Taką też, trzyczęścio...

Piekło Marca '68, ale czy tylko? *

Obraz
Telewizyjna wersja „Zapisków z wygnania” Sabiny Baral w reżyserii Magdy Umer pokazana premierowo na głównej scenie Teatru Telewizji w poniedziałek, 6 maja 2024 roku dobitnie pokazuje, jak wiele bez patetycznego patosu i wizualnego rozmachu można w sposób porażający powiedzieć o bolesnych momentach historii współczesnej. Także tych do dziś nie w pełni rozpoznanych i rozliczonych. Wystarczy „tylko” dobrze napisany, wstrząsający tekst, ciekawy pomysł reżyserski i znakomite aktorstwo – w tym przypadku Krystyny Jandy. Krystyna Janda w "Zapiskach z wygnania". Fot. Waldemar Kompała/TVP Wydarzenia związane z szeroko zakrojoną kampanią antyżydowską zakończone masową i przymusową emigracją ludności polskiej pochodzenia żydowskiego w 1968 roku są z grubsza znane większości Polaków, wszak powstało już o niej trochę filmów, utworów literackich. Ale sedno sprawy tkwi w szczegółach. I to one są główną osią poruszających wspomnień Sabiny Baral , która jako 20 – latka zmuszona była wra...

Ale jaka jest ta prawda? *

Obraz
Zgodnie z zapowiedzią nowej dyrekcji Teatru Telewizji maj naszpikowany został premierowymi widowiskami. Będą się one odbywały na antenie telewizyjnej Jedynki (40 minut wcześniej niż dotychczas) i w TVP Kultura. Ten swoisty maraton teatralny rozpoczęła niedzielna (5 maja 2024 r., TVP Kultura) premiera spektaklu „Prawda” Jarosława Jakubowskiego w reżyserii Adama Wojtyszki. Łukasz Simlat i Lidia Sadowa. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF „ Prawda” została zrealizowana przed prawie ośmiu laty w ramach projektu „Teatroteka” Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych. Jarosław Jakubowski, autor słynnego „Generała”, tym razem skupił się na tematyce praworządności, a ściślej nieuchronności kary za popełnione przewinienia. No właśnie, czy rzeczywiście popełnione? Bohaterem sztuki jest niejaki Jacek S., przeciętny mężczyzna w średnim wieku, przykładny ojciec, dobry mąż, pomocny sąsiad. Tak w każdym razie oceniają go najbliżsi: żona ( Aneta Todorczuk - Perchuć) i dorosły syn (bardzo wiarygodn...

Po prostu dobry człowiek - portret Emiliana Kamińskiego *

Obraz
Emilian Kamiński nie należał do moich idoli. Z ról filmowo - serialowych kojarzę go tylko z niewielkiej roli „Jura” z „Akcji pod Arsenałem” i Wojciecha Marszałka z kilku widzianych odcinków „M jak miłość”; w teatrze na żywo widziałem go tylko raz – jako Capulettiego w Studio Buffo, w Teatrze Telewizji jako Janosika w „Na szkle malowane”. A, i była jeszcze pokazywana on – line w czasie pandemii „Trzecia młodość Bociana” z jego teatru… Z tym większą więc ciekawością sięgnąłem po zapis ostatniej rozmowy ze zmarłym w grudniu 2022 roku aktorem, reżyserem, piosenkarzem, twórcą Teatru Kamienica w Warszawie, w którym też – póki co - nie miałem okazji być. Okładkę zaprojektowała Agnieszka Popek-Banach. Fot. materiał wydawnictwa Rozmowę tę przeprowadziła z Emilianem Kamińskim Patrycja Pawlik , która swego czasu pełniła w Kamienicy odpowiedzialne stanowisko managera PR i komunikacji marketingowej. Inspiratorką rozmowy, która początkowo miała mieć jedynie przeznaczenie archiwalne dla rodzi...

Iwona, wyrzut sumienia *

Obraz
Teatr Powszechny w Radomiu, choć nosi imię Jana Kochanowskiego, to jednak bardziej kojarzy się z Witoldem Gombrowiczem. Zapewne przyczynia się do tego organizowany przezeń Międzynarodowy Festiwal Gombrowiczowski (w październiku odbędzie się jego 16. edycja) i fakt, iż w repertuarze zawsze znajduje się jakieś dzieło autora „Ślubu”. W ostatnich sezonach były to „Tancerz”, „Ferdydurke” i „Zbrodnia z premedytacją”, a 28 kwietnia 2024 roku dołączyła „Iwona, księżniczka Burgunda” wyreżyserowana i opracowana muzycznie przez Jarosława Tumidajskiego. To już trzecia jego realizacja w teatrze kierowanym przez Małgorzatę Potocką. Scena zbiorowa. Fot. Bogdan Karczewski Debiutancka sztuka Witolda Gombrowicza od czasu swojej prapremiery w warszawskim Teatrze Dramatycznym w 1957 roku należy do najchętniej wystawianych jego utworów. Pewnie dlatego, iż poruszane w niej zagadnienia Formy, kształtującej stosunki międzyludzkie, a także wywierającej ogromny wpływ jej „wyznawców” na jednostkę są aktua...

Nie zabija się miłości! *

Obraz
„ Krwawe gody”, wraz z „Yermą” i „Domem Bernardy Alba” tworzą tak zwaną trylogię andaluzyjską i należą do najbardziej znanych Federica Garcii Lorki, jednego z najbardziej wybitnych hiszpańskich poetów i dramaturgów przełomu XIX i XX wieku. Wystawione po raz pierwszy w madryckim Teatrze Beatriz w 1933 roku na sceny polskie trafiły w 15 lat później wyreżyserowane przez Józefa Wyszomirskiego z zespołem Teatru Wojska Polskiego, z udziałem m.in. Hanny Skarżanki, Ryszardy Hanin, Kazimierza Dejmka. Najnowsza realizacja „Krwawych godów” to spektakl Kuby Kowalskiego w Teatrze Żeromskiego w Kielcach (premiera: 13 kwietnia 2024 r.).  Scena zbiorowa. Fot. mat. teatr u Kuba Kowalski nie sięgnął po najbardziej bodaj znane tłumaczenie sztuki Lorki autorstwa Mieczysława Jastruna, lecz wykorzystał przekład Małgorzaty Maciejewskiej , dramaturżki i dramatopisarki wyróżnionej ostatnimi laty za adaptację „Jak być kochaną” w Teatrze Narodowym w Warszawie i nagrodzonej I nagrodą w konkursie dramato...